падстэ́п

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. падстэ́п
Р. падстэ́пу
Д. падстэ́пу
В. падстэ́п
Т. падстэ́пам
М. падстэ́пе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падстэ́п, -пу м., геогр. подсте́пье ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падстэ́п, ‑у, м.

Пераходная паласа ад гарыстай або лясістай мясцовасці да стэпавай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подсте́пье ср., геогр. падстэ́п, -пу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)