падстрыга́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
падстрыга́ю |
падстрыга́ем |
| 2-я ас. |
падстрыга́еш |
падстрыга́еце |
| 3-я ас. |
падстрыга́е |
падстрыга́юць |
| Прошлы час |
| м. |
падстрыга́ў |
падстрыга́лі |
| ж. |
падстрыга́ла |
| н. |
падстрыга́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
падстрыга́й |
падстрыга́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
падстрыга́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
падстрыга́ць несов. подстрига́ть; пострига́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падстрыга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да падстрыгчы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падстры́гчы, -ыгу́, -ыжэ́ш, -ыжэ́; -ыжо́м, -ыжаце́, -ыгу́ць; -ы́г, -ы́гла; -ыжы́; -ы́жаны; зак., каго-што.
Астрыгчы крыху.
П. вусы.
П. кусты.
П. хлопчыка.
|| незак. падстрыга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
подстрига́ть несов. падстрыга́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падстрыга́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. падстрыгаць — падстрыгчы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падстрыга́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да падстрыгчыся.
2. Зал. да падстрыгаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пострига́ть несов.
1. (стричь) стры́гчы, падстрыга́ць, пастрыга́ць;
2. церк. пастрыга́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
стрыгу́н, ‑а, м.
Аднагадовае жарабя, якому звычайна падстрыгаць грыву. [Пракоп:] — Конь мне прыйшоўся, а .. [сыну] — стрыгун. Баранавых. // перан. Разм. Падлетак. — Ну, а па фурманку ты гэтага стрыгуна свайго заўтра падашлеш, — ківаў .. [брыгадзір] на Якіма, трымаючыся за клямку. Дуброўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
філі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., што.
1. Цягнуць гук, паступова ўзмацняючы яго, а затым аслабляючы, зводзіць на нішто. Філіраваць ноту.
2. Спец. Падстрыгаць, слізгаючы лязом раскрытых нажніц па валасах у напрамку ад канцоў да каранёў. Філіраваць валасы.
[Ад фр. filer.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)