падсто́лле

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. падсто́лле
Р. падсто́лля
Д. падсто́ллю
В. падсто́лле
Т. падсто́ллем
М. падсто́ллі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падсто́лле ср., стол. подсто́лье

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падсто́лле ​1, ‑я, н.

Спец. Частка стала (ножкі і рама), на якую насцілаецца стальніца.

падсто́лле ​2, ‑я, н.

Прастора, што знаходзіцца пад столлю. На міг малінавым святлом Ён [прамень] на падстоллі заіскрыць, То ўспыхне светлым матылём, То здасца — крылле зашуміць. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подсто́лье стол. падсто́лле, -лля ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)