падсо́бніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. падсо́бніца падсо́бніцы
Р. падсо́бніцы падсо́бніц
Д. падсо́бніцы падсо́бніцам
В. падсо́бніцу падсо́бніц
Т. падсо́бніцай
падсо́бніцаю		 падсо́бніцамі
М. падсо́бніцы падсо́бніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падсо́бніца ж., разг. подсо́бница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падсо́бніца, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да падсобнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падсо́бнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Падсобны рабочы.

|| ж. падсо́бніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

подсо́бница разг. падсо́бніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)