падслухо́ўванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. падслухо́ўванне
Р. падслухо́ўвання
Д. падслухо́ўванню
В. падслухо́ўванне
Т. падслухо́ўваннем
М. падслухо́ўванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падслухо́ўванне ср., см. падслу́хванне

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падслухо́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. падслухоўваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падслу́хаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., каго-што.

Употай прыслухоўваючыся, пачуць сказанае другому.

П. сакрэт.

|| незак. падслу́хваць, -аю, -аеш, -ае і падслухо́ўваць, -аю, -аеш, -ае; наз. падслу́хванне, -я, н. і падслухо́ўванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

подслу́шивание падслу́хванне, -ння ср., падслухо́ўванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)