падску́рны, -ая, -ае.

Які знаходзіцца пад скурай або ўводзіцца пад скуру.

П. слой тлушчу.

Падскурнае ўпырскванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падску́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. падску́рны падску́рная падску́рнае падску́рныя
Р. падску́рнага падску́рнай
падску́рнае		 падску́рнага падску́рных
Д. падску́рнаму падску́рнай падску́рнаму падску́рным
В. падску́рны (неадуш.)
падску́рнага (адуш.)		 падску́рную падску́рнае падску́рныя (неадуш.)
падску́рных (адуш.)
Т. падску́рным падску́рнай
падску́рнаю		 падску́рным падску́рнымі
М. падску́рным падску́рнай падску́рным падску́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падску́рны подко́жный;

~ная клятча́тка — подко́жная клетча́тка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падску́рны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца пад скурай. Падскурны слой тлушчу. Падскурная клятчатка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подко́жный падску́рны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заску́рны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца за скурай; падскурны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хахла́ч, ‑а, м.

Млекакормячая жывёліна сямейства цюленевых; самцы гэтых жывёлін маюць падскурны мяшок на галаве, які пры ўзбуджэнні раздзімаецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ісца́ ’стрыгучы лішай’ (Бяльк.), ’падскурны сверб падэшвы ці далоні’ (Нас., Касп.). Фанетычны варыянт асца (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)