падсве́тка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. падсве́тка
Р. падсве́ткі
Д. падсве́тцы
В. падсве́тку
Т. падсве́ткай
падсве́ткаю
М. падсве́тцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падсве́тка ж., в разн. знач. подсве́тка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падсве́тка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. падсвяціць.

2. Дадатковае асвятленне. Апараты павялічылі рэзкасць, выбралі адпаведную падсветку, і цені ператварыліся ў незвычайных... рыб. Шыцік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падсве́чваць, -аю, -аеш, -ае; незак., што.

Асвятляць знізу.

П. карціны.

|| зак. падсвяці́ць, -свячу́, -све́ціш, -све́ціць; -све́чаны.

|| наз. падсве́чванне, -я, н. і падсве́тка, -і, ДМ -тцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)