падры́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ры́е; -ры́ты; зак.

Узрыхліць зямлю пад чым-н., знізу чаго-н. (пра жывёл).

Свіння падрыла яблыню.

|| незак. падрыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падры́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. падры́е падры́юць
Прошлы час
м. падры́ў падры́лі
ж. падры́ла
н. падры́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час падры́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падры́ць сов. (рылом — о животных) подры́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падры́ць, ‑рые; зак., што.

Узрыць, узрыхліць зямлю пад чым‑н., знізу чаго‑н. (пра жывёл). Свіння падрыла яблыню.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падрыва́ць² гл. падрыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падры́ты подры́тый; см. падры́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падры́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад падрыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падрыва́ць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падарваць.

падрыва́ць ​2, ‑ае.

Незак. да падрыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подры́ть сов. (подкопать) падкапа́ць, мног. пападко́пваць; (рылом — о животных) падры́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падрыва́нне ​1, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. падрываць ​1 — падарваць і падрывацца ​1 — падарвацца.

падрыва́нне ​2, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. падрываць ​2 — падрыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)