падра́ніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены; зак., каго (што) (спец.).

Злёгку раніць (звера, птушку).

|| незак. падра́ньваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падра́ніць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. падра́ню падра́нім
2-я ас. падра́ніш падра́ніце
3-я ас. падра́ніць падра́няць
Прошлы час
м. падра́ніў падра́нілі
ж. падра́ніла
н. падра́ніла
Дзеепрыслоўе
прош. час падра́ніўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падра́ніць сов., охот. подра́нить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падра́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., каго.

У мове паляўнічых — злёгку раніць, падстрэліць. Я ударыў па .. [дзіку] дуплетам І падраніў, а не паклаў. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подра́нить сов. падра́ніць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падра́ньваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падраніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падра́нены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад падраніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)