падпіха́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. падпіха́нне
Р. падпіха́ння
Д. падпіха́нню
В. падпіха́нне
Т. падпіха́ннем
М. падпіха́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падпіха́нне ср.

1. подта́лкивание, подпи́хивание;

2. подпи́хивание;

1, 2 см. падпіха́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падпіха́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. падпіхаць — падапхнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падпі́хванне ср., см. падпіха́нне

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

подпи́хивание падпіха́нне, -ння ср., падпі́хванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

подта́лкивание падшту́рхванне, -ння ср., падпіха́нне, -ння ср., падпі́хванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)