◎ Падпі́нкі ’сорт позніх яблык’ (Сцяшк. Сл.). Відаць, з пепінка (гл.) < пепін шаф рапны ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

падпі́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. падпі́нка падпі́нкі
Р. падпі́нкі падпі́нак
Д. падпі́нцы падпі́нкам
В. падпі́нку падпі́нкі
Т. падпі́нкай
падпі́нкаю		 падпі́нкамі
М. падпі́нцы падпі́нках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падпі́нак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. падпі́нак падпі́нкі
Р. падпі́нка падпі́нкаў
Д. падпі́нку падпі́нкам
В. падпі́нак падпі́нкі
Т. падпі́нкам падпі́нкамі
М. падпі́нку падпі́нках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)