падпі́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. падпі́нка падпі́нкі
Р. падпі́нкі падпі́нак
Д. падпі́нцы падпі́нкам
В. падпі́нку падпі́нкі
Т. падпі́нкай
падпі́нкаю		 падпі́нкамі
М. падпі́нцы падпі́нках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падпі́нак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. падпі́нак падпі́нкі
Р. падпі́нка падпі́нкаў
Д. падпі́нку падпі́нкам
В. падпі́нак падпі́нкі
Т. падпі́нкам падпі́нкамі
М. падпі́нку падпі́нках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Падпі́нак ’церассядзёлак’ (Шат., Сл. ПЗБ, Нар. лекс., мядз.), падпі́нак, падпі́нка ’падсядзёлак’ (Сцяшк. Сл.). Суфіксальны дэрыват ад падпінаць ’прымацоўваць’ (Сл. ПЗБ), якое, відаць, з польск. podpinać ’тс’ (гл. пнуць, пяць). Не выключана, што гэта можа быць і запазычаннем польск. podpinka ’падбрушнік’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)