падпра́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. падпра́ўка
Р. падпра́ўкі
Д. падпра́ўцы
В. падпра́ўку
Т. падпра́ўкай
падпра́ўкаю
М. падпра́ўцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падпра́ўка ж., разг. подпра́вка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падпра́ўка, ‑і, ДМ ‑праўцы, ж.

Разм. Дзеянне паводле дзеясл. падправіць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падпра́віць, -ра́ўлю, -ра́віш, -ра́віць; -ра́ўлены; зак., што.

Крыху выправіць, паправіць.

П. дах.

П. чарцёж.

|| незак. падпраўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. падпра́ўка, -і, ДМ -ра́ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

подпра́вка ж.

1. падпра́ўка, -кі ж.;

2. падпра́ўка, -кі ж.;

3. падсо́ўванне, -ння ср., засо́ўванне, -ння ср.; см. подправля́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)