падпрасава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. падпрасу́ю падпрасу́ем
2-я ас. падпрасу́еш падпрасу́еце
3-я ас. падпрасу́е падпрасу́юць
Прошлы час
м. падпрасава́ў падпрасава́лі
ж. падпрасава́ла
н. падпрасава́ла
Загадны лад
2-я ас. падпрасу́й падпрасу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час падпрасава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падпрасава́ць сов., разг. подгла́дить, подутю́жить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падпрасава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., што.

Разм. Папрасаваць дадаткова ў асобных месцах. Падпрасаваць кашулю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подутю́жить сов. падпрасава́ць, падгла́дзіць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

приутю́жить сов. падпрасава́ць, прыгла́дзіць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падпрасо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падпрасаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подгла́дить сов., разг. падпрасава́ць, падгла́дзіць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падгла́дзіцца, ‑джуся, ‑дзішся, ‑дзіцца; зак.

Разм.

1. Падпрасаваць, прагладзіць сабе што‑н. злёгку, у некаторых месцах.

2. Зрабіцца сыцейшым, падкарміцца. [Васіль] акрыяў і так падгладзіўся, што толькі прыгледзеўшыся можна пазнаць у твары бацькавы рысы. Арочка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)