падпа́ліна, -ы, мн. -ы, -лін, ж.

Рыжаватая або белаватая пляма на поўсці жывёлы.

Карова чорная з падпалінамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падпа́ліна

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. падпа́ліна падпа́ліны
Р. падпа́ліны падпа́лін
Д. падпа́ліне падпа́лінам
В. падпа́ліну падпа́ліны
Т. падпа́лінай
падпа́лінаю		 падпа́лінамі
М. падпа́ліне падпа́лінах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

падпа́ліна ж. подпа́лина

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падпа́ліна, ‑ы, ж.

1. Разм. Крыху абпаленае месца. Падпаліна на шынялі.

2. Рыжавата-жоўтая пляма другога колеру (на валасах, футры і пад.). У дзяўчыны светлыя з рыжымі падпалінамі валасы, чорныя бровы і чорныя вочы. Асіпенка. Бярозавы гай, куды нырнула сцежка, быў увесь пранізаны сонечным святлом, у кронах бяроз ужо гарэлі залатыя падпаліны. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подпа́лина

1. (подпалённое место) падпа́ліна, -ны ж.;

2. (рыжевато-жёлтое пятно на шерсти) падпа́ліна, -ны ж., паджа́рына, -ны ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паджа́рына, ‑ы, ж.

Тое, што і падпаліна (у 2 знач.). Пад крылом самалёта — смуглявая Таўрыя, Як рассцелены дбайна армяк чумака, Нават бачны на крыссі рудыя паджарыны І на локці палаплены правы рукаў. Жычка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)