падно́счыца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. падно́счыца падно́счыцы
Р. падно́счыцы падно́счыц
Д. падно́счыцы падно́счыцам
В. падно́счыцу падно́счыц
Т. падно́счыцай
падно́счыцаю		 падно́счыцамі
М. падно́счыцы падно́счыцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падно́счыца ж. подно́счица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падно́счыца, ‑ы, ж.

Жан. да падносчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падно́счык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто падносіць (у 2 знач.), пастаўляе што-н. куды-н.

П. патронаў.

|| ж. падно́счыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

подно́счица падно́счыца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)