паднаўле́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. паднаўле́нне
Р. паднаўле́ння
Д. паднаўле́нню
В. паднаўле́нне
Т. паднаўле́ннем
М. паднаўле́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паднаўле́нне ср. подновле́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паднаўле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. паднавіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паднаві́ць, -наўлю́, -но́віш, -но́віць; -но́ўлены; зак., што.

Крыху абнавіць, паправіць так, каб здавалася навейшым, свяжэйшым.

П. партрэт.

|| незак. паднаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. паднаўле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

подновле́ние паднаўле́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)