падмяча́ць гл. падмеціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падмяча́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. падмяча́ю падмяча́ем
2-я ас. падмяча́еш падмяча́еце
3-я ас. падмяча́е падмяча́юць
Прошлы час
м. падмяча́ў падмяча́лі
ж. падмяча́ла
н. падмяча́ла
Загадны лад
2-я ас. падмяча́й падмяча́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час падмяча́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падмяча́ць несов. подмеча́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падмяча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падмеціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падме́ціць, -ме́чу, -ме́ціш, -ме́ціць; -ме́чаны; зак., каго-што.

Назіраючы, заўважыць, убачыць.

П. недахопы.

|| незак. падмяча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падмяча́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да падмячаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подмеча́ть несов. падмяча́ць; (замечать) заўважа́ць, прымяча́ць, разг. прыкмяча́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нагляда́льны, -ая, -ае.

1. Уважлівы, які ўмее добра назіраць, падмячаць.

Н. чалавек.

2. Які служыць для наглядання за кім-, чым-н.

Н. пункт.

|| наз. нагляда́льнасць, -і, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)