падмята́нне гл. падмесці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падмята́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. падмята́нне
Р. падмята́ння
Д. падмята́нню
В. падмята́нне
Т. падмята́ннем
М. падмята́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падмята́нне мете́ние, подмета́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падмята́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. падмятаць — падмесці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падме́сці, -мяту́, -мяце́ш, -мяце́; -мяцём, -мецяце́, -мяту́ць; -мёў, -мяла́, -ло́; -мяці́; -ме́цены; зак.

1. гл. месці.

2. што. Замесці пад што-н.

П. смецце пад лаўку.

|| незак. падмята́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; наз. падмята́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

подмётка ж.

1. (действие) падмята́нне, -ння ср.; см. подмета́ть​I;

2. (часть подошвы) падно́сак, -ска м.;

◊

в подмётки не годи́тся падно́ска не ва́рты;

на ходу́ подмётки рвёт на хаду́ падно́скі адрыва́е.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)