падме́нны гл. падмяніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падме́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. падме́нны падме́нная падме́ннае падме́нныя
Р. падме́ннага падме́ннай
падме́ннае		 падме́ннага падме́нных
Д. падме́ннаму падме́ннай падме́ннаму падме́нным
В. падме́нны (неадуш.)
падме́ннага (адуш.)		 падме́нную падме́ннае падме́нныя (неадуш.)
падме́нных (адуш.)
Т. падме́нным падме́ннай
падме́ннаю		 падме́нным падме́ннымі
М. падме́нным падме́ннай падме́нным падме́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падме́нны подме́нный;

п. фонд — подме́нный фонд

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падмяні́ць, -мяню́, -ме́ніш, -ме́ніць; -ме́нены; зак.

1. каго-што. Тайна, непрыкметна або незнарок замяніць другім; перайначыць нейкім чынам.

П. кнігу.

П. шапку.

Хлопца нібы падмянілі: стаў зусім іншы (перан.).

2. што. Напоўніць іншым зместам.

П. шчырую размову выкрыкамі.

3. каго (што). Замяніць на кароткі час (разм.).

П. вартавога.

|| незак. падме́ньваць, -аю, -аеш, -ае і падмяня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. падме́на, -ы, ж. і падме́н, -у, м.

|| прым. падме́нны, -ая, -ае (да 3 знач.).

П. пастух.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)