падма́ншчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто падманвае, падмануў каго-н.

|| ж. падма́ншчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. падма́ншчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падма́ншчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. падма́ншчык падма́ншчыкі
Р. падма́ншчыка падма́ншчыкаў
Д. падма́ншчыку падма́ншчыкам
В. падма́ншчыка падма́ншчыкаў
Т. падма́ншчыкам падма́ншчыкамі
М. падма́ншчыку падма́ншчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падма́ншчык м. обма́нщик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падма́ншчык, ‑а, м.

Той, хто падманвае каго‑н. Падманшчыкі вы, хлусы... — недаверліва сказала .. [Таня], зазіраючы ў калодзеж. — Хіба ўдзень зоркі ўбачыш? Місько.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абма́ншчык м., см. падма́ншчык

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шарлата́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Невук, які выдае сябе за знаўцу; падманшчык, махляр.

|| прым. шарлата́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падма́ншчыца, ‑ы, ж.

Жан. да падманшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хітру́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

Хітры чалавек; махляр, падманшчык.

|| ж. хітру́ха, -і, ДМ -ру́се, мн. -і, -ру́х.

|| прым. хітру́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

містыфіка́тар, ‑а, м.

Той, хто займаецца містыфікацыямі; ашуканец, падманшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обма́нщик падма́ншчык, -ка м., ашука́нец, -нца м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)