падляпі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. падляплю́ падле́пім
2-я ас. падле́піш падле́піце
3-я ас. падле́піць падле́пяць
Прошлы час
м. падляпі́ў падляпі́лі
ж. падляпі́ла
н. падляпі́ла
Загадны лад
2-я ас. падляпі́ падляпі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час падляпі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падляпі́ць сов., разг. подлепи́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падляпі́ць, ‑ляплю, ‑лепіш, ‑лепіць; зак., што.

Разм. Прыляпіць, прыклеіць пад чым‑н. // і чаго. Прыляпіць дадаткова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подлепи́ть сов., разг. падляпі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падле́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падляпіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падляпля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да падляпіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падле́плены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад падляпіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)