падлыга́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. падлыга́ю падлыга́ем
2-я ас. падлыга́еш падлыга́еце
3-я ас. падлыга́е падлыга́юць
Прошлы час
м. падлыга́ў падлыга́лі
ж. падлыга́ла
н. падлыга́ла
Загадны лад
2-я ас. падлыга́й падлыга́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час падлыга́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падлыга́ць сов. подниза́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падлыга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго.

Нанізаць дадаткова; паднізаць. Падлыгаць пацерак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подниза́ть сов. падніза́ць, падлыга́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падлы́гваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падлыгаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падлы́ганы, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад падлыгаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Падлы́жны ’памылковы, падманны, няправільны’ (Нас.). Рус. подлы́жный ’тс’. Ад *падлыгаць < лыгаць (гл. лыга 1).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Падлыга́ла ’які дапамагае ілгаць’ (Нас.), падлыжнік ’падлізлівы, угодлівы чалавек’ (Чачот). Рус. падлыгала ’ілгун’. Да *падлыгаць < лыгаць. Гл. лыга©.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)