падко́сіна
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
падко́сіна |
падко́сіны |
| Р. |
падко́сіны |
падко́сін |
| Д. |
падко́сіне |
падко́сінам |
| В. |
падко́сіну |
падко́сіны |
| Т. |
падко́сінай падко́сінаю |
падко́сінамі |
| М. |
падко́сіне |
падко́сінах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
падко́сіна ж., тех. подко́сина
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падко́сіна, ‑ы, ж.
Спец. Тое, што і падкос.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
подко́сина техн. падко́сіна, -ны ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
уко́сина ж., техн. кася́к, -ка́ м., падко́сіна, -ны ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)