падко́сны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
падко́сны |
падко́сная |
падко́снае |
падко́сныя |
| Р. |
падко́снага |
падко́снай
падко́снае |
падко́снага |
падко́сных |
| Д. |
падко́снаму |
падко́снай |
падко́снаму |
падко́сным |
| В. |
падко́сны (неадуш.)
падко́снага (адуш.) |
падко́сную |
падко́снае |
падко́сныя (неадуш.)
падко́сных (адуш.) |
| Т. |
падко́сным |
падко́снай
падко́снаю |
падко́сным |
падко́снымі |
| М. |
падко́сным |
падко́снай |
падко́сным |
падко́сных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
падко́сны тех. подко́сный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падко́сны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які мае адносіны да падкоса; які мае падкосы. Падкосная сцяна.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
подко́сный техн. падко́сны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)