падко́с

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. падко́с падко́сы
Р. падко́са падко́саў
Д. падко́су падко́сам
В. падко́с падко́сы
Т. падко́сам падко́самі
М. падко́се падко́сах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падко́с м., тех. подко́с, уко́с

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падко́с, ‑а, м.

Спец. Стойка, брус, падпорка, якія ставяцца нахільна ў розных збудаваннях. Слупы з падкосамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падко́сіна, ‑ы, ж.

Спец. Тое, што і падкос.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подко́с техн. падко́с, -са м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уко́с​II техн. кася́к, -ка́ м., падко́с, -са м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)