Verbum

анлайнавы слоўнік

падко́рм гл. падкарміць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падко́рм

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

падко́рм, -му м. подко́рм, подко́рмка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падко́рм, ‑у, м.

Тое, што і падкормка. [Старшыня:] — Сарвеш ты мне надоі, Восіп Фёдаравіч, з такім падкормам. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падкармі́ць, -кармлю́, -ко́рміш, -ко́рміць; -ко́рмлены; зак.

1. каго (што). Пакарміць дадаткова, узмацніць харчаванне (разм.).

П. хворае дзіця.

П. птушак зімой.

2. што. Унесці (дадатковае ўгнаенне) у глебу (спец.).

П. кукурузу.

|| незак. падко́рмліваць, -аю, -аеш, -ае.

|| звар. падкармі́цца, -кармлю́ся, -ко́рмішся, -ко́рміцца (да 1 знач.; разм.); незак. падко́рмлівацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. падко́рмліванне, -я, н., падко́рмка, -і, ДМ -мцы, ж. і падко́рм, -у, м.

|| прым. падко́рмачны, -ая, -ае (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

подко́рм м.

1. (действие) падко́рмліванне, -ння ср., падко́рм, -му м.;

2. (добавочный корм) падко́рм, -му м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

подко́рмка ж., с.-х.

1. (действие) падко́рмліванне, -ння ср., падко́рмка, -кі ж.; падко́рм, -му м.;

2. (добавочный корм) падко́рмка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)