падкле́йка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. падкле́йка падкле́йкі
Р. падкле́йкі падкле́ек
Д. падкле́йцы падкле́йкам
В. падкле́йку падкле́йкі
Т. падкле́йкай
падкле́йкаю		 падкле́йкамі
М. падкле́йцы падкле́йках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падкле́йка ж., в разн. знач. подкле́йка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падкле́йка, ‑і, ДМ ‑клейцы; Р мн. ‑клеек; ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. падклеіць.

2. Тое, што падклеена, або тое, да чаго падклеена што‑н. Падклейка фуражкі. □ У другім месцы, пад разложыстым дубам, клятчатай падклейкай пярэсціў брызентавы плашч, побач ляжаў капялюш. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падкле́іць, -е́ю, -е́іш, -е́іць; -е́ены; зак., што.

Наклеіць пад чым-н., дадаць, прыклеіўшы.

П. назву пад малюнкам.

П. геаграфічную карту.

|| незак. падкле́йваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. падкле́йка, -і, ДМ -е́йцы, ж. і падкле́йванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паспарту́, нескл., н.

Спецыяльная кардонная рамка ці падклейка пад фатаграфічны здымак, гравюру.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

подкле́йка ж.

1. (действие) падкле́йванне, -ння ср., падкле́йка, -кі ж.;

2. в др. знач. падкле́йка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адлупі́цца, ‑лупіцца; зак.

Аддзяліцца, адарвацца (пра што‑н. прымацаванае, прыклеенае). Шпалеры ў кутку адлупіліся. Падклейка ў чаравіках адлупілася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)