падзё́ншчыца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. падзё́ншчыца падзё́ншчыцы
Р. падзё́ншчыцы падзё́ншчыц
Д. падзё́ншчыцы падзё́ншчыцам
В. падзё́ншчыцу падзё́ншчыц
Т. падзё́ншчыцай
падзё́ншчыцаю		 падзё́ншчыцамі
М. падзё́ншчыцы падзё́ншчыцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падзёншчыца ж. подёнщица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падзёншчыца, ‑ы, ж.

Жан. да падзёншчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падзёншчык, -а, мн. -і, -аў, м. (уст.).

Рабочы з падзённай аплатай.

|| ж. падзёншчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. падзёншчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падзённіца ж., см. падзёншчыца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

подёнщица падзёншчыца, -цы ж., падзённіца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)