падзубры́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. падзубру́ падзу́брым
2-я ас. падзу́брыш падзу́брыце
3-я ас. падзу́брыць падзу́браць
Прошлы час
м. падзубры́ў падзубры́лі
ж. падзубры́ла
н. падзубры́ла
Загадны лад
2-я ас. падзубры́ падзубры́це
Дзеепрыслоўе
прош. час падзубры́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падзубры́ць сов., разг. подзубри́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падзубры́ць, ‑зубру, ‑зубрыш, ‑зубрыць; зак., што.

Разм. Падвучыць дадаткова. Падзубрыць верш. □ — Яны з Мікалаем разам хадзілі здаваць экзамены, шукалі зацішку, каб «падзубрыць», разам сталаваліся. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подзубри́ть сов., школ. падзубры́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падзу́брываць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падзубрыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падзу́браны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад падзубрыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)