падзе́мка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
падзе́мка |
падзе́мкі |
| Р. |
падзе́мкі |
падзе́мак |
| Д. |
падзе́мцы |
падзе́мкам |
| В. |
падзе́мку |
падзе́мкі |
| Т. |
падзе́мкай
падзе́мкаю |
падзе́мкамі |
| М. |
падзе́мцы |
падзе́мках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
падзе́мка ж., разг. подзе́мка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падзе́мка, ‑і, ДМ ‑мцы; Р мн. ‑мак; ж.
Уст. Падземная чыгунка (пра метрапалітэн).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
подзе́мка разг. падзе́мка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)