падзві́жніцкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
падзві́жніцкі |
падзві́жніцкая |
падзві́жніцкае |
падзві́жніцкія |
| Р. |
падзві́жніцкага |
падзві́жніцкай
падзві́жніцкае |
падзві́жніцкага |
падзві́жніцкіх |
| Д. |
падзві́жніцкаму |
падзві́жніцкай |
падзві́жніцкаму |
падзві́жніцкім |
| В. |
падзві́жніцкі (неадуш.)
падзві́жніцкага (адуш.) |
падзві́жніцкую |
падзві́жніцкае |
падзві́жніцкія (неадуш.)
падзві́жніцкіх (адуш.) |
| Т. |
падзві́жніцкім |
падзві́жніцкай
падзві́жніцкаю |
падзві́жніцкім |
падзві́жніцкімі |
| М. |
падзві́жніцкім |
падзві́жніцкай |
падзві́жніцкім |
падзві́жніцкіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
падзві́жніцкі прям., перен. подви́жнический
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падзві́жніцкі, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да падзвіжніка, падзвіжніцтва. // Які ўласцівы падзвіжніку. Падзвіжніцкае жыццё.
2. Самаадданы. Падзвіжніцкая праца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падзві́жніцтва, -а, н. (высок.).
Самаадданая дзейнасць, уласцівая падзвіжніку.
|| прым. падзві́жніцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
падзві́жнік, -а, мн. -і, -аў, м. (высок.).
Чалавек, які прыняў на сябе цяжкую працу або нягоды, пакуты дзеля дасягнення высокай мэты.
П. навукі.
|| прым. падзві́жніцкі, -ая, -ае.
Падзвіжніцкая праца (самаадданая).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
подви́жнический падзві́жніцкі;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)