падду́жны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. падду́жны падду́жная падду́жнае падду́жныя
Р. падду́жнага падду́жнай
падду́жнае		 падду́жнага падду́жных
Д. падду́жнаму падду́жнай падду́жнаму падду́жным
В. падду́жны (неадуш.)
падду́жнага (адуш.)		 падду́жную падду́жнае падду́жныя (неадуш.)
падду́жных (адуш.)
Т. падду́жным падду́жнай
падду́жнаю		 падду́жным падду́жнымі
М. падду́жным падду́жнай падду́жным падду́жных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падду́жны подду́жный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падду́жны, ‑ая, ‑ае.

1. Які знаходзіцца пад дугой, прымацаваны да дугі. Паддужны званочак.

2. Спец. Дадатковы, дапаможны на які‑н. выпадак (пра каня). // у знач. наз. падду́жны, ‑ага, м. Коннік, які суправаджае каня на скачках.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подду́жный падду́жны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)