падгру́па, -ы, мн. -ы, -ру́п, ж.

Падраздзяленне, частка групы.

|| прым. падгрупавы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падгру́па

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. падгру́па падгру́пы
Р. падгру́пы падгру́п
Д. падгру́пе падгру́пам
В. падгру́пу падгру́пы
Т. падгру́пай
падгру́паю		 падгру́памі
М. падгру́пе падгру́пах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падгру́па ж. подгру́ппа

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падгру́па, ‑ы, ж.

Частка групы, падраздзяленне групы. Баявыя падгрупы. Заходняя падгрупа гаворак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подгру́ппа падгру́па, -пы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)