падгніва́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. падгніва́нне
Р. падгніва́ння
Д. падгніва́нню
В. падгніва́нне
Т. падгніва́ннем
М. падгніва́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падгніва́нне ср. подгнива́ние; см. падгніва́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падгніва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. падгніваць — падгнісці, падгніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подгнива́ние падгніва́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)