падгля́дваць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. падгля́дваю падгля́дваем
2-я ас. падгля́дваеш падгля́дваеце
3-я ас. падгля́двае падгля́дваюць
Прошлы час
м. падгля́дваў падгля́двалі
ж. падгля́двала
н. падгля́двала
Загадны лад
2-я ас. падгля́двай падгля́двайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час падгля́дваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падгля́дваць несов., см. падгляда́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падгля́дваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Тое, што і падглядаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падгле́дзець, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак.

1. гл. падглядаць.

2. што. Употай разглядаючы, убачыць.

П. у дзірачку што-н.

|| незак. падгляда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і падгля́дваць, -аю, -аеш, -ае; наз. падгляда́нне, -я, н. і падгля́дванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

подгля́дывать несов. падгляда́ць, падгля́дваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

подсма́тривать несов. падгляда́ць, падгля́дваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цікава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; незак.

Выглядваць адкуль-н., падглядваць, сачыць за кім-н.

Ц. з-за вугла.

|| наз. цікава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падгля́дванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. падглядваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

барвава́ты, ‑ая, ‑ае.

З барвовым адценнем. Не стаў я падглядваць за прыватным Жыццём незнаёмых птушак, Бо ў небе ўспыхнула шмат барваватых з жоўтым адценнем стужак. Панчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Ныркаць ’даваць нырца; падглядваць’ (Касп.), ’пазіраць’ (в.-дзв., Сл. ПЗБ), ныркнуць ’нырнуць’ (Мат. Гом.). Ад нырок ’скачок у ваду’, нырком ’нырцом’, гл. ныриць. Магчымы ўплыў з боку зіркаць ’кідаць погляд’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)