падгалі́ць, -галю́, -го́ліш, -го́ліць; -го́лены; зак., што.

Пагаліць з бакоў, па краях, падбры́ць.

|| незак. падго́льваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падгалі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. падгалю́ падго́лім
2-я ас. падго́ліш падго́ліце
3-я ас. падго́ліць падго́ляць
Прошлы час
м. падгалі́ў падгалі́лі
ж. падгалі́ла
н. падгалі́ла
Загадны лад
2-я ас. падгалі́ падгалі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час падгалі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падгалі́ць сов. подбри́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падгалі́ць, ‑галю, ‑голіш, ‑голіць; зак., што.

Пагаліць, згаліць з бакоў або па краях; падбрыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падго́льваць гл. падгаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

подбри́ть сов. падгалі́ць, падбры́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падго́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падгаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падго́лены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад падгаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падгалі́цца, ‑галюся, ‑голішся, ‑галіцца; зак.

Падгаліць сабе бараду, вусы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)