падвя́зка, -і, ДМ -зцы, мн. -і, -зак, ж.
Тасьма, рызінка для падвязвання панчох.
|| прым. падвя́зачны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
падвя́зка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
падвя́зка |
падвя́зкі |
| Р. |
падвя́зкі |
падвя́зак |
| Д. |
падвя́зцы |
падвя́зкам |
| В. |
падвя́зку |
падвя́зкі |
| Т. |
падвя́зкай
падвя́зкаю |
падвя́зкамі |
| М. |
падвя́зцы |
падвя́зках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
падвя́зка ж. подвя́зка; см. падвяза́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падвя́зка, ‑і, ДМ ‑зцы; Р мн. ‑зак; ж.
Тасьма, рызінка для падвязвання панчох.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
по́двязка, ‑і, ДМ ‑зцы; Р мн. ‑зак; ж.
Тое, што і падвязка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
подвя́зка ж.
1. (действие) падвя́зка, -кі ж., падвя́званне, -ння ср.; падпяра́званне, -ння ср.; падро́бліванне, -ння ср.; см. подвя́зывать;
2. (резинка или тесёмка для укрепления чулка на ноге) падвя́зка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Сту́жка ‘палоска матэрыі’ (ТСБМ, Нас., Гарэц., Шат., Касп., Сл. ПЗБ, Бяльк., Сцяшк., Мядзв.), ‘абрэзак тканіны’ (Ян.), сту́жкі ‘завязкі фартуха’ (Жд. 1), ‘вузкая палоска лазы, лыка’ (навагр., Сл. ПЗБ). Параўн. укр. дыял. сту́жка ‘істужка, тасёмка’, стараж.-рус. сътуга ‘звязка, скрэпа’, польск. wstęga, wstąžka, чэш. stužka, славац. stuha, stužka, славен. stogla ‘шнурок для чаравікаў’. Прасл. *vъs‑tǫga ‘падвязка для абуўкі’, да *tegnǫti ‘цягнуць’ (Брукнер, 635). Карскі (Белорусы, 146) меркаваў, што слова занеслі ў Беларусь славакі (т. зв. каробачнікі), якіх называлі венграмі, што цяжка давесці.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)