падву́снік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. падву́снік падву́снікі
Р. падву́сніка падву́снікаў
Д. падву́сніку падву́снікам
В. падву́снік падву́снікі
Т. падву́снікам падву́снікамі
М. падву́сніку падву́сніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падву́снікі (ед. падву́снік м.) поду́сники

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падву́снікі, ‑аў; адз. падвуснік, ‑а, м.

Валасы па вуглах губ, якія з’яўляюцца прадаўжэннем вусоў. Адпусціць вусы з падвуснікамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

поду́сники мн. падву́снікі, -каў, ед. падву́снік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)