падве́сак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. падве́сак падве́скі
Р. падве́ска падве́скаў
Д. падве́ску падве́скам
В. падве́сак падве́скі
Т. падве́скам падве́скамі
М. падве́ску падве́сках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падве́сак, -ска м. подве́сок

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падве́сак, ‑ска, м.

Спец. Нітка, якая прымацоўвае зародак да зародкавага мяшка ў расліне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падве́ска

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. падве́ска падве́скі
Р. падве́скі падве́сак
Д. падве́сцы падве́скам
В. падве́ску падве́скі
Т. падве́скай
падве́скаю		 падве́скамі
М. падве́сцы падве́сках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Вісюлька ’лядзяш’; ’упрыгожанне ў выглядзе невялікіх падвесак’ (КТС), рус. висулька, висюлька ’тс’, паўн. ’шкляная вісячая завушніца’. Утворана ад вісець (гл.) і суф. ‑ʼуль‑к‑а.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)