падва́жыць, -жу, -жыш, -жыць; падва́ж; -ва́жаны; зак., што.

Прыпадняць вагаром, падважнікам (у 2 знач.).

П. бервяно.

|| незак. падва́жваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падва́жыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. падва́жу падва́жым
2-я ас. падва́жыш падва́жыце
3-я ас. падва́жыць падва́жаць
Прошлы час
м. падва́жыў падва́жылі
ж. падва́жыла
н. падва́жыла
Загадны лад
2-я ас. падва́ж падва́жце
Дзеепрыслоўе
прош. час падва́жыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падва́жыць сов. приподня́ть (рычагом)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падва́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; заг. падваж; зак., што.

Прыпадняць рычагом, падважнікам (у 2 знач.). Падважыць бервяно. □ Натоўп не чакаў, калі адчыняцца цяжкія вароты турмы. У адну хвіліну быў расцягнуты суседні плот, і дзесяткі дручкоў падважылі іх і знялі з крукоў. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падва́жаны припо́днятый; см. падва́жыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падва́жваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падважыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падва́жаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад падважыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падва́жванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. падважваць — падважыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

струхне́лы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і струхлелы. І яшчэ .. [Ігнат] падумаў, што не паспеў сёлета падважыць хату, каб замяніць два струхнелыя вянкі. Чыгрынаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рыча́г, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Устройства, якое мае пункт апоры і служыць для ўраўнаважвання болынай сілы пры дапамозе меншай, а таксама для выканання якой-н. работы.

Падважыць груз рычагом.

Р. скорасці.

Рычагі кіравання (таксама перан.).

2. перан. Сродак, якім можна паўздзейнічаць на каго-, што-н., прывесці каго-, што-н. у рух.

Пісьменнасць — р. культуры.

|| памянш. рычажо́к, -жка́, мн. -жкі́, -жко́ў, м. (да 1 знач.).

|| прым. рыча́жны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Р. механізм.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)