падвае́нне гл. падвоіцца, падвоіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
падвае́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
падвае́нне |
| Р. |
падвае́ння |
| Д. |
падвае́нню |
| В. |
падвае́нне |
| Т. |
падвае́ннем |
| М. |
падвае́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
падвае́нне ср.
1. удвое́ние;
2. перен. удвое́ние, усугубле́ние;
3. сдвое́ние; вздва́ивание;
1-3 см. падво́іць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падвае́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. падвоіць і падвоіцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падво́іць, -о́ю, -о́іш, -о́іць; -о́ены; зак., што.
1. Павялічыць, узмацніць удвая.
П. вытворчасць мяса.
П. намаганні.
2. Зрабіць што-н. двайным.
П. дратву.
|| незак. падво́йваць, -аю, -аеш, -ае; наз. падво́йванне, -я, н.
|| наз. падвае́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
падво́йванне ср., см. падвае́нне
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сдвое́ние здвае́нне, -ння ср., падвае́нне, -ння ср.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
удвое́ние падвае́нне, -ння ср., удвае́нне, -ння ср.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Вавёрка (БРС). Рус. веверица, укр. вівериця, польск. wiewiórka, в.-луж. wjewjerca, wjewjerčka, чэш. veverka, veveřice, славац. veverica, балг. ве́верица, ве́рверица, серб.-харв. вје̏верица, славен. véverica, макед. веверица, верверица. Прасл. экспрэсіўнае падваенне *ve(r)ver‑, якое звязваецца з і.-е. *u̯er‑ ’выгінацца’. І.‑е. паралелі: літ. voverė̃ ’тс’, лат. vãvere, ст.-прус. weware, перс. varvarah (Фасмер, 1, 282; Рудніцкі, 1, 382–383; БЕР, 1, 125; Скок, 3, 603–604; Брукнер, 619).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
*Какажу́х, кокожух ’твань, дрыгва; зыбкае месца’ (тур., ДАБМ). Рэгіянальнае ўтварэнне ад кажух ’тс’ (гл.). На думку Талстога (геагр., 185), — падваенне пачатковага складу, не выключана, аднак, што гэта ўтварэнне па аналогіі да кобагня і пад., г. зн. з эфемерным прэфіксам у выніку дзеяння мадэлі ўтварэння, пабудаванай на этымалагічным пераасэнсаванні. Калі тут рэдуплікацыя складу, то аналагічнымі ўтварэннямі можна лічыць рус. смал., паўдн. і зах., паводле Даля, какаты ’абутак з лыка або бяросты і інш.’ (каты), укр. какабат. «Лучшая кошуля ніж какабат» (Грынч., 2, 208).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)