падва́біць, -блю, -біш, -біць; -блены; зак., каго.

Падазваць птушак або звяроў, падрабіўшы іх голас.

П. цецерука.

|| незак. падва́бліваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падва́біць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. падва́блю падва́бім
2-я ас. падва́біш падва́біце
3-я ас. падва́біць падва́бяць
Прошлы час
м. падва́біў падва́білі
ж. падва́біла
н. падва́біла
Загадны лад
2-я ас. падва́б падва́бце
Дзеепрыслоўе
прош. час падва́біўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падва́біць сов. подмани́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падва́біць, ‑блю, ‑біш, ‑біць; зак., каго.

Падазваць птушак або звяроў, падрабіўшы іх голас. Падвабіць сабаку. Падвабіць голуба. □ Мне не хацелася забіваць матку, я наважыўся падвабіць качара. Кірэенка. [Петрык:] — Дзядзька Яўхім, вы ж нікому не расказвайце. — А чаму? — здзівіўся Яўхім. — Чаго ты баішся? — Каб Боцю не падвабіў хто-небудзь ды не пакрыўдзіў. Ляўданскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падва́бліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падвабіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падва́блены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад падвабіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ По́давалкі ’тонкія жэрдкі наверсе плыта’ (барыс, JP, 54, 1–2, 29). Паводле Бяднарчука (тамсама), ад падвабіць ’падкласці’, гл. падвагі, падвапіна ’падруба’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)