падбо́ечны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. падбо́ечны падбо́ечная падбо́ечнае падбо́ечныя
Р. падбо́ечнага падбо́ечнай
падбо́ечнае		 падбо́ечнага падбо́ечных
Д. падбо́ечнаму падбо́ечнай падбо́ечнаму падбо́ечным
В. падбо́ечны (неадуш.)
падбо́ечнага (адуш.)		 падбо́ечную падбо́ечнае падбо́ечныя (неадуш.)
падбо́ечных (адуш.)
Т. падбо́ечным падбо́ечнай
падбо́ечнаю		 падбо́ечным падбо́ечнымі
М. падбо́ечным падбо́ечнай падбо́ечным падбо́ечных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падбо́ечны спец. подбо́ечный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падбі́ць¹, -даб’ю́, -даб’е́ш, -даб’е́; -даб’ём, -даб’яце́, -даб’ю́ць; падбі́; -і́ты; зак.

1. што. Прыбіць да чаго-н. знізу, прышыць спадыспаду.

П. у ботах падэшвы.

П. паліто футрам.

2. што. Убіць, забіць глыбей.

П. цвікі.

3. каго-што. Ударыўшы, стрэліўшы, прымусіць упасці, вывесці са строю.

П. зайца.

П. танк.

4. што. Ударам пашкодзіць, параніць.

П. вока.

◊

Падбіць вынік (баланс) (разм.) — падсумаваць, падвесці вынікі.

|| незак. падбіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. падбі́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж. (да 1 знач.) і падбо́йка, -і, ДМ -йцы, ж. (да 1 знач.).

|| прым. падбо́йны, -ая, -ае (да 1 знач.; спец.) і падбо́ечны, -ая, -ае (да 1 знач.; спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

подбо́ечный

1. (к подбива́ть) падбі́вачны;

2. портн. падбі́вачны, падшы́вачны;

3. (подкладочный) обл. падшэ́вачны, падкла́дачны;

4. сапожн. падбо́ечны; (каблучный) абца́сны;

5. техн., горн., с.-х. падбо́ечны; (врубовой) уру́бавы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)