падбаро́днік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. падбаро́днік падбаро́днікі
Р. падбаро́дніка падбаро́днікаў
Д. падбаро́дніку падбаро́днікам
В. падбаро́днік падбаро́днікі
Т. падбаро́днікам падбаро́днікамі
М. падбаро́дніку падбаро́дніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падбаро́днік м., спец. подборо́дник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падбаро́днік, ‑а, м.

1. Раменьчык вуздэчкі пад ніжняй губою каня.

2. Пласцінка на скрыпцы, якая дапамагае падтрымліваць інструмент падбародкам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подборо́дник (в узде, в головном уборе, в скрипке) падбаро́днік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)