Падбародак, падбароддзя ’месца паміж барадой і шыяй; падбароддзе’. Агульнаслав.: рус. подборо́док, укр. підборо́док, польск. podbródek, чэш. podbradek, славац. podbradok, серб.-харв. по̀дбрадак, славен. podbrádek, балг. подбрадък. Конфікснае ўтварэнне з прыст. pod‑ і суф. ‑ъk ад borda (гл. барада).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
падбаро́ддзе
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
падбаро́ддзе |
падбаро́ддзі |
| Р. |
падбаро́ддзя |
падбаро́ддзяў |
| Д. |
падбаро́ддзю |
падбаро́ддзям |
| В. |
падбаро́ддзе |
падбаро́ддзі |
| Т. |
падбаро́ддзем |
падбаро́ддзямі |
| М. |
падбаро́ддзі |
падбаро́ддзях |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
падбаро́ддзе, ‑я, н.
Разм. Тое, што і падбародак (у 1 знач.). Качура сядзеў у шапцы з апушчаным пад падбароддзе пасачкам, як у часе дзяжурства. Пестрак. Канстанцін Міхайлавіч хавае хворыя рукі пад кажух і нацягвае яго амаль да падбароддзя. Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)