падаўкі́

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. падаўкі́ падаўка́я падаўко́е падаўкі́я
Р. падаўко́га падаўко́й
падаўко́е		 падаўко́га падаўкі́х
Д. падаўко́му падаўко́й падаўко́му падаўкі́м
В. падаўкі́ (неадуш.)
падаўко́га (адуш.)		 падаўку́ю падаўко́е падаўкі́я (неадуш.)
падаўкі́х (адуш.)
Т. падаўкі́м падаўко́й
падаўко́ю		 падаўкі́м падаўкі́мі
М. падаўкі́м падаўко́й падаўкі́м падаўкі́х

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

па́даўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. па́даўка па́даўкі
Р. па́даўкі па́давак
Д. па́даўцы па́даўкам
В. па́даўку па́даўкі
Т. па́даўкай
па́даўкаю		 па́даўкамі
М. па́даўцы па́даўках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)