падаўжэ́ць гл. даўжэць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падаўжэ́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. падаўжэ́е падаўжэ́юць
Прошлы час
м. падаўжэ́ў падаўжэ́лі
ж. падаўжэ́ла
н. падаўжэ́ла

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падаўжэ́ць сов. стать длинне́е, удлини́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падаўжэ́ць, ‑эе; зак.

1. Стаць даўжэйшым. Грудок, які спачатку выглядаў невялікім, цяпер нібы пашырэў і падаўжэў. Чарнышэвіч.

2. Стаць, зрабіцца больш працяглым. Вераснёўская ноч падаўжэла, хапае часу паспаць. Броўка. А вясна, відаць, вось-вось прыйдзе. Прыкметна падаўжэлі дні. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даўжэ́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -жэ́е; незак.

Станавіцца больш доўгім.

Пад вечар цені даўжэюць.

Вясной дні даўжэюць.

|| зак. падаўжэ́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -жэ́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)