пада́ткі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пада́ткі пада́ткая пада́ткае пада́ткія
Р. пада́ткага пада́ткай
пада́ткае		 пада́ткага пада́ткіх
Д. пада́ткаму пада́ткай пада́ткаму пада́ткім
В. пада́ткі (неадуш.)
пада́ткага (адуш.)		 пада́ткую пада́ткае пада́ткія (неадуш.)
пада́ткіх (адуш.)
Т. пада́ткім пада́ткай
пада́ткаю		 пада́ткім пада́ткімі
М. пада́ткім пада́ткай пада́ткім пада́ткіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пада́так

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пада́так пада́ткі
Р. пада́тку пада́ткаў
Д. пада́тку пада́ткам
В. пада́так пада́ткі
Т. пада́ткам пада́ткамі
М. пада́тку пада́тках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пабо́ры, -аў, адз. пабо́р, -у, м.

1. Празмерныя, непасільныя падаткі ці зборы.

2. перан. Неафіцыйныя зборы сродкаў на што-н. (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

павылі́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Вылічыць усё, многае. Павылічваць працэнты. Павылічваць падаткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пада́так, ‑тку, м.

1. Абавязковы збор з прадпрыемстваў і насельніцтва, які вызначаецца дзяржавай. Падаходны падатак. □ Зняў сельсавет незаконны падатак на ўдаву, хворую жанчыну. Васілевіч.

2. Тое, што і паборы.

•••

Ускосныя падаткі — падаткі, якія ўключаюцца ў прадажную цану тавару; акцыз.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пабо́ры, ‑аў; адз. пабор, ‑у, м.

Празмерныя, непасільныя падаткі. Мы слухалі доўга Суровыя былі Пра голад, бяспраўе, Галечу, паборы... Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падатко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да падатку, падаткаў. Падатковая сістэма. Падатковае абкладанне. // Які размяркоўвае і збірае падатак, падаткі. Падатковы інспектар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́плаціць, ‑плачу, ‑плаціш, ‑плаціць; зак., што.

1. Выдаць плату. Выплаціць ганарар, пенсію.

2. Разлічыцца з даўгамі, абавязацельствамі і пад. часткамі ці поўнасцю; заплаціць. Выплаціць падаткі, пазыку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нядо́імшчык, ‑а, м.

Плацельшчык, за якім лічыцца нядоімка. Варыла кожны дзень, як апантаны, насіўся па хатах, пытаў, хто як плаціць падаткі, памагаў .. апісваць маёмасць у нядоімшчыкаў. Бажко.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плаці́ць, плачу́, пла́ціш, пла́ціць; незак.

1. што і без дап. Аддаваць грошы як належнае за што-н.

П. за пакупку.

П. падаткі.

За здароўе лепш п., чым расплачвацца (прыказка).

2. перан., чым за што. Так або інакш адказваць на чый-н. учынак (кніжн.).

П. паслугай за паслугу.

П. дабром за зло.

|| зак. заплаці́ць, -лачу́, -ла́ціш, -ла́ціць; -ла́чаны.

|| наз. плаце́ж, -цяжу́, м. (да 1 знач.).

П. з растэрміноўкай.

|| прым. плаце́жны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)