падаро́жніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. падаро́жніца падаро́жніцы
Р. падаро́жніцы падаро́жніц
Д. падаро́жніцы падаро́жніцам
В. падаро́жніцу падаро́жніц
Т. падаро́жніцай
падаро́жніцаю		 падаро́жніцамі
М. падаро́жніцы падаро́жніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падаро́жніца ж. путеше́ственница; пу́тница, стра́нница; прое́зжая, прохо́жая

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падаро́жніца, ‑ы, ж.

Жан. да падарожнік ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падаро́жнік¹, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Той, хто падарожнічае, вандроўнік.

Прайсці месцамі славутых падарожнікаў.

2. Той, хто знаходзіцца ў дарозе, прахожы.

|| ж. падаро́жніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

путеше́ственница падаро́жніца, -цы ж.; вандро́ўніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пу́тница падаро́жная, -най ж., падаро́жніца, -цы ж.; вандро́ўніца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шасце́ць, ‑ціць; незак.

Абл. Шастаць (у 1 знач.). Шасцяць у калоссі сярпы, Сцяною дабро залягло. Купала. Ідзе падарожніца хутка, Сукенка ад ветру шасціць. Калачынскі. Вечар быў цёплы, вуліца пустая, таямнічая, загадкава шасцелі лісцем таполі. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прохо́жая сущ. прахо́жая, -жай ж.; міна́чка, -чкі ж.; (путница) падаро́жная, -най ж., падаро́жніца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стра́нница

1. вандро́ўніца, -цы ж., падаро́жная, -най ж., падаро́жніца, -цы ж.;

2. уст. багамо́лка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)